Ne tür gül kökü kullanıyorsun?
Liguria (İtalya) ve Provence (Fransa) bölgelerinden toplanan gül köklerini kullanıyorum. 15-20 yıllık gül kökünü kullanıyorum. Bazen onları henüz taze iken satın alıyor ve sonra uzun yıllar bir kenarda bırakıyorum. Şu an gül kökü almaksızın yıllarca pipo yapmaya devam edebilirim. Elimde ölçü ve kalite açısından adı duyulmadık gül kökü (ebouchon) var bende. Zamanı gelince onlardan bir tane alır ve tasarladığım bir pipoyu yaparım. Ben daima düz damarlı gül kökünü araştırırım.

Gül kökünü nasıl bir işleme tabi tutuyorsun?
En doğal yolu kullanıyorum: doğal havanın kendi işini yapmasını beklerim. Acelem yok. Açıkçası büyük üretim yapan ve çok sayıda işçi ve usta barındıranların masrafları çok fazla; bu yüzden onlar ağacın çabuk kurumasını sağlayan daha hızlı yöntemlere baş vurabilirler. Ben yalnız çalışıyorum ve bu nedenle acil durumum yok. Gül kökünü çuvallarda saklıyor ve yıllarca havanın onları kurutmasını bekliyorum.

Diğer tür gül kökleri ile çalıştın mı? Şayet doğruysa, ne ile?
Hayır, daima bu iki tür gül kökü ile çalıştım. Bununla birlikte bir kez Korsika gül kökünü denedim. Fena değildi…

Logonun arkasındaki öykü nedir?
Başlangıçta, o bıçakla kesilmiş ve plexiglas ile doldurulmuş haldeydi. Logomun daima basit ancak uyumlu olmasını istedim; bana göre o hoş, zarif bir hilale benziyor. Şu an onu iki akrilik maddenin karışımı olan “Syntonite” kullanarak yapıyorum.

Ne zaman pipoyu amber ağızlık ile birleştiriyorsun?
Buna genelde ağacın damarına bakarak pipo yapmadan önce karar veriyorum; bazı durumlarda amber ağızlık piponun güzelliğini artırıyor. Her neyse, amber ağızlık ile nadiren pipo yapıyorum. “Bulutlu” ambere özel bir düşkünlüğüm var; şeffaf olanı da güzel. Ne var ki, pipo içildiğinde ağızlığın içi kararmaya ve kirlenmeye başlıyor ve şeffaf ağızlık tabi ki bunları gösteriyor.

Yalnızca akrilik ağızlık mı kullanıyorsun? Yoksa vulkanit olanı da mı?
Akrilik, kumberland ve bazen amber. Vulkanit ile asla çalışmadım. Vulkanit’in hoş ve rahat olduğunu biliyorum; ne var ki o kısa zamanda rengini yitiriyor.

Pipolarını nasıl yapıyorsun, adım adım (şayet mümkünse)?
Çoğu kez, pipo fikri geceleyin beni dürtüyor. Hemen kalkıp kağıda resmini çiziyorum. Ertesi gün, gidip o şekil için uygun gül kökü buluyorum. Ara sıra iki ayrı işle aynı zamanda uğraşıyorum. Bir zamanda bir adım atıyorum, delme işleminden uzun zaman alan zımparalama ve fırçalamaya değin.

Bir pipo şekline karar verirken en önemli unsur nedir?
Kesinlikle kökün damarı. Mümkün olduğu kadar damarı izlemeye çalışıyorum.

Pipo yaparken sana kim yardımcı oluyor?
Hiç kimse.

Baştan sona bir pipo yapmak ne kadar zaman alıyor?
5 ile 8 saat arasında. Sık sık ara vermeksizin bütün gün çalışıyorum ve sonra büyük bir kum tanesi ortaya çıkıyor. Bu piponun ve saatler süren çalışmanın sonu oluyor. Bazen pipoya ve kendime meydan okuyor ve sonuçta istediğimi ağaçtan elde ediyorum. Ancak bu çok zor. Bazen ne istediğimi tam bilerek pipo yapmaya başlıyorum, fakat sonunda tamamen başka bir şey ortaya çıkıyor.

Neden pipolarını sınıflamıyorsun?
Basit: git ve bir ressama neden tablolarını sınıflamadığını sor. Bütün bunlar izafi ve öznel. Şayet iyi olduğunu düşünürsen o iyi; rezil olarak görürsen o rezildir.

Tercih ettiğin pipo şekilleri var mı?
Klasik şekilleri kendi yorumumla yapmayı seviyorum. Sık sık “heykelcikler” de yaparım. Her zaman daha çok heykel özelliği olan şeyleri yapma azmini duymaktayım.

Tercih ettiğin özel klasik şekiller var mı?
Belki Kanadalı (Canadian) ve Lovat, ancak kendi yorumladığım şekliyle… kitaplara göre değil. Sözgelimi, ağızlık pipo şeklinin görünüm ve tanımlanmasında önemli rol oynar. Kendi ağızlıklarımı daha önce yapmaya başladığımda (bugün kullandıklarımı) bu alandaki kişiler kaçık olduğumu düşündüler. Onlar farklılığı kabullenemediler.

Amerika’ya pipo pazarlamaya ne zaman başladın?
1984-85’ten 1989-90’a kadar.

Amerikan ithalatçısı olarak kiminle çalıştın?
Michael Butera, sigortacı olarak çalışırken, buraya gelir ve gül kökü satın alırdı; bu 1980’li yıllardaydı. O benden pipo da satın alırdı, ancak sadece içmek için. Bana pipo yapımı konusunda sonu gelmez sorular sorardı. Daha sonra kendisi pipo yapmaya başladı. Bilahare Bob Hamlin ve Barry Levin buraya gelip pipo satın aldılar. Onlara kendi pipolarımı vermeye başladım. Ancak bu uzun sürmedi. 1994-95 yıllarında bu iki adam ve ben Roma’da karşılaştık ve onlarla bir kontrat imzaladım; o gün benden 18 pipo satın aldılar. Üzücü olan, Barry’nın daha sonra vefatıydı ve tabi ki tüm anlaşma ortadan kalktı. O zamandan sonra Amerika’ya pipo satmıyorum.

Neden üretimin daima sınırlı?
Her zaman sınırlı oldu. Çok sıkı çalıştığımda, yılda 200’e varan pipo yapabiliyordum. Ancak bu geçmişte kaldı. Şimdi yıllık üretimim çok küçük. Her şeyin ötesinde nicelik değil, nitelik önem arz ediyor.

Şimdiye kadar bir yılda ürettiğin en çok pipo sayısı nedir? Hangi yıl?
Her yılı söyleyemem, fakat tam gün pipo yapımcısı olarak çalıştığım ilk yıllarda bir kez tüm ay çok sıkı çalıştım ve yaklaşık 60 pipo yaptım. Sonunda bazı pipolarımın kalitesinden hoşnut olmadım ve daha sonra asla bu şekilde çalışmadım. Şu an sıkı çalıştığımda ayda 20 pipo yapabilirim. Yaz aylarında asla bu kadar çok pipo yapamam.

Pipolarını İtalya’da kim biriktiriyor?
Farklı İtalya şehirlerinde üç pipo dükkanında bazı pipolarım var. Ancak bu sınırlı bir dağıtım, şayet böyle adlandırabilirsem.

İtalya’dan başka ülkelerde pipoların satılıyor mu?
Hayır. Şimdi sadece sen!

Neden pipoların çok pahalı?
Bu pipoları yapma tarzımdan kaynaklanıyor. En azından İtalya’da bu şekilde çalışanın yalnızca ben olduğuna inanıyorum. Yalnızca zımpara kağıtları, törpü, eğe vs. ile çalışıyorum ve dediğim gibi, bir pipo sıkı çalışarak iki tam günümü alabilir. Çalışırken kendimi atölyeye hapsederim ve yeme içme olmaksızın tüm gün orada kalırım; sadece pipolarımın ve yeterli tütünümün yanımda olduğundan emin olmalıyım.